Hel Van Kasterlee

Auteur : Ward
Gepubliceerd: Dinsdag 31 December 2019  8:41h

---

Het moet ergens begin augustus geweest zijn dat ik besliste een stevig doel te stellen om mijn sportieve jaar toch nog enigszins goed te maken. Mijn werk had tot dan alle tijd opgeslorpt en ik had amper 2000 km gefietst.

Als je een doel zoekt in de winter, en je bent bevriend met enkele begenadigde duatleten is er eigenlijk maar 1 optie, tenzij je uitwijkt naar een ander continent ?. Na wat opjutten en uitdagen schreven we ons met 3 samen in voor De HEL VAN KASTERLEE. Als we de website mogen geloven hebben we de laatste 3 plekken te pakken, nu is de wedstrijd volledig uitverkocht (400 deelnemers).

Tim Vissers was net terug van de Transalp en Eli Smeyers is altijd in orde, het was wel duidelijk dat er bij mij het meeste werk was.

In augustus begin in alvast met de TBNZ. Dwars door België op GPS langs 50% onverharde wegen van Noord Naar Zuid. Goed voor 380km in 2 dagen. Vervolgens natuurlijk de MTBHa8 clubuitstap. De condities daar waren als een goed voorsmaakje voor de wat komen zou.

Verder probeer ik zoveel mogelijk naar het nieuwe werk te fietsen en tussendoor de looptrainingen op te drijven. Nu blijkt de knie dat laatste niet echt te appreciëren. Een oude blessure speelt weer op en ik heb duidelijk te snel opgeschaald. Snel naar specialist Lagae, die besluit op “Extreme Short Muscle Strain” en kraakbeen dat weggesleten is. 18 kine-sessie en 2 inspuitingen van Hyaluronzuur zouden het probleem onder controle moeten krijgen.

De fietsritjes worden gestaag opgebouwd en ook het lopen gaat in de goede richting. Ik worstel wel constant met een lastig hoestje en keel- en oorpijn. Het gaat wat op en af maar ik train nooit zonder rem van mijn luchtwegen. Niet trainen is geen optie, maar dat zal me na de hel zuur opbreken (zie Annex1) Het weer wordt hoe langer hoe natter en een droge editie sluit ik al bijna uit. Een witte ook… Ik  doe nog de duatlon van Reusel als test. 14 – 65 – 7 Daar blijkt de conditie redelijk maar ken ik wat technische problemen met de fiets. Als ultieme test voor de knie loop ik maximaal 22km. De knie zeurt wel wat maar niets ernstig. ’t Is vooral in de auto dat ik er last van krijg. Nog een laatste rit van 4u op de Utrechtse heuvelrug en vanaf dan is het supercompenseren en carbloaden. Dat kan ik.

De nacht voor de HEL slapen we bij mijn ouders, die niet ver van Kasterlee wonen en de kinderen kunnen bijhouden. Lynn en ik moeten om 5h opstaan. Nog eens veeel eten en dan richting Kasterlee om de fiets weg te zetten en de wisselzone in te richten. Het gaat er redelijk professioneel aan toe, er mogen alleen atleten in de wisselzones en bij de fietsen. Om 7.30 is alles gereed en dat is het met spanning aftellen. Het is nu ook goed beginnen regenen, en uiteraard nog goed donker.
In de startbox positioneer ik me eerder achteraan. Vooral omdat ik dan zolang mogelijk mijn vest kan aanhouden. De sfeer is dan al opperbest en de hartslag gaat automatisch naar 100. Of is dat van de kou?

De start wordt gegeven. Door de straten van Kasterlee is het nog wat drummen maar als we tussen de akkers komen kan ik wat volk beginnen oprapen. Ik loop op gevoel “rustig” en de hartslag geeft 160, dat is voor mij uren vol te houden. Pace zit dan constant op 4.27 – 4.30 / km oftewel net onder 13.3 km/h. Ik tel ze niet maar ik loop ongeveer 200 man voorbij. Aan kilometerpunt 13 geloof ik mijn ogen niet als ik fenomeen Lieven Schroyen voorbijloop. Die is al aan zijn 6e editie toe en heeft dit jaar al half de wereld afgefietst en gelopen. Hij schreef zich een week geleden nog snel in. Was de wedstrijd niet volzet?  Ik blijf bij hem lopen tot we naar de wisselzone gaan. Als 135e sluit ik het eerste onderdeel af.

Daar wacht een helse omkleedpartij van 8 minuten! Tim is daar ook nog mee bezig en staat naast mij. Ik neem toch mijn tijd om echt alles droog, vast en dicht te ritsen en eet tussendoor al een eerste peperkoek. Door nu plots zo stil te staan schiet er al ineens een krampje in mijn rechtse quadriceps!! Ik heb normaal nooit krampen! Dat toont aan de hel meer is dan de 3 onderdelen. De wissels zijn niet bevorderlijk voor de spieren. 253 atleten wisselen sneller dus hier verlies ik wel wat plaatsen! Bij het buitenlopen op zoek naar de fiets kom ik tijger Lynn nog tegen en Coach Kristof is er ook al. Dat geeft toch al een eerste opkikker en ik kijk uit naar wat mijn sterkste onderdeel zou moeten zijn. Ik verkende echter de fietsronde nog niet dus het is een complete verrassing.

Ik vlieg door de straten van Kasterlee richting bos. Ik probeer nog wat te stretchen en eten en dan is het zover, into the MUD.

Die eerste ronde is een veldslag. Alle paadjes zijn doorweekt en bezaaid met plassen. De fiets begint direct de gekende ongezonde geluiden te maken. Het eerste deel van het parcours is best mooi. Slingerende singletracks, wat klimmetjes, over de nieuwe ringweg. Na 12km passeer je terug langs de start/finish door opnieuw mooie singletracks. Dan begint het 2e deel, eerst door een verzadigd pompoenveld ploeteren, dan glibberen langs de Nete op en af (dat stuk ligt me wel). Na een stukje asfalt duiken we de berucht akker in. Een beetje nodeloos ploeteren vindt iedereen.  De bosweg die daarop volgt is ook bezaaid met plassen van 50cm diep. In de eerste ronde er nog mooi omheen, later blijkt dat de kortste weg hier toch de snelste is, weliswaar de natste. De terugweg richting Kasterlee bolt vooral slecht en nog 1 pittig klimmetje in het bos levert me elke ronde wat plaatsen een aanmoedigingen op. Er zit toch wel wat kracht in de benen blijkaar.
Voila, eerste ronde zit erop. Kristof is heel alert met drank en spijs en ik kom niets tekort. Ik heb niet echt koud dit dat zit snor. Naarmate de derde ronde vordert wordt het parcours, vooral het eerste deel al wat droog gereden! Dat belooft veel goeds!

Ik rijd constante tijden rond de 1h05’ en in ronde 4 betekent dat zelfs de 25e fietstijd op! Na die ronde rijd ik opnieuw Lieven voorbij en ook Tim zou niet ver meer voorliggen. Het is echter volop terug beginnen regenen en het is weer glibberen en glijden, en nog meer stoempen in de laatste ronde. Ik hoor dat Eli in de top 10 aan het rijden is. Respect. Ik moet opgeklommen zijn tot de 65e plaats;

 

De laatste ronde begint plots iets te knagen aan de linker quadriceps ter hoogte van de buitekant knie. Opnieuw een pijn die ik nooit eerder ervaarde! Waarschijnlijk gecompenseerd van die rechterkant of? Wie zal het zeggen. Zeker is dat ik het tempo moet 20% moet laten zakken uit veiligheid. Ik moet zelfs even stoppen om te rekken en te strekken. Het begint echt pijn te doen maar opgeven is geen optie!! Die laatste ronde is dus 10min trager terwijl ik nog wel de benen had. Lieven kart terug voorbij in deze fase. Ik probeer veel te drinken en me voor te bereiden op het lopen. Met zo trager te fietsen wordt het toch wat koud en ik ben blij als ik in de wisselzone ben. Zus en schoonbroer zijn ook komen supporteren en hebben de spreuk van het jaar verzonnen.

GO WARD or GO HOME!!

Overall rijd ik de 48e fietstijd over 5 ronden.

Ik duik wat verward de wissel in en Kristof staat al klaar. We strompelen de warme zaal in en tot mijn verbazing zie ik zowel Lieven als Tim ook nog staan omkleden! Kalm blijven, rustig drinken, alle kleren wisselen, voetjes afdrogen en loopschoentjes aan. Ik kan de hulp van Kristof goed gebruiken.

De wissel duurt 9 min en daarmee doe ik dat als 125 snelste.

Bij de start loop vertrek ik als bij toeval vlak achter Tim. Rustig eigen tempo lopen is echter het enige wat mogelijk is. Beide bovenbenen zijn verkrampt, rechterknie zeurt, blaar op de voet… Het is consolideren. Ik geloof er nog niet echt in dat ik hiermee 30km moet lopen. Een afstand die ik trouwens nog nooit liep!!

De wil is er nog maar de spieren laten gewoon niet toe om nog 5min/km te lopen. Tot nog toe kwam er me nog niemand voorbij maar nu word ik af en toe ingehaald door ervaren mannen.
Doorbijten is de boodschap. Winegums houden mijn suikerniveau nog op pijl en als bij wonder gaat de eerste ronde nog redelijk vlot. 1h16’.
De 2e ronde sluit ook Joris nog aan om te supporteren. Ik las nog een sanitaire stop in en verlies daar ook 5 min. Hierbij vergeet ik de GPS terug te starten. Geen erg, de kilometerbordjes vertellen genoeg. Het is aftellen van bordje tot bordje. Aan het keerpunt is het al goed donker maar zelfs daar staat de schoonbroer nog te supporteren!! Chapeau! Hier pik ik nog een colaatje mee en dan begin in aan het stuk met wind tegen. Recht door de plassen nu. Geen energie om te springen en te veel risico voor een verrekking! Dan nog dat verrekte stuk langs de kasseibaan in het donker is echt dodelijk! Op de laatste bosweg komt er nog een quad van de organisatie polsen of alles ok is? Het zal wel. Kilometer 13. Nu nog 2. Kristof spreekt we nog de laatste keer moed in. Tempo geeft nog steeds 6min/km aan dus we kunnen het nog lopen noemen. Nog snel 2 Winegums de klim naar Kasterlee kan beginnen. Hier raap ik er nog een op en bereik eindelijk de sportzaal!! Vol adrenaline en krampen strompel ik de rode loperbrug op! Het is zalig om zo die zaal binnen te lopen. Iedereen is enthousiast bij elke finisher. Ik ontvang onmiddellijk een medaille en fles bier en Lynn staat enthousiast te roepen met de zus. Geëmotioneerd val ik hen in de armen. Ik blijk 64e te zijn geworden. Ver boven verwachtingen. Later blijkt Tim nog verkeerd gelopen en er wat doorgezakt te zijn en finisht als 94e . Lieven daarentegen klom nog op naar  44e plaats!! Eli wordt ongelooflijk 9e in zijn eerste deelname!!

Uitslagen hier

Als je nog motivatie zoekt, ik ben altijd beschikbaar!
"Bis vincit que se vincit in Victoria"

ANNEX1. De Terugval

De dag na de hel was ik wonderwel fris. Enkel de bovenbenen zijn stram maar ik kan uit de voeten. Ik ga nog een feesttent mee rechtzetten, fietsen kuisen, garage opruimen, kerstmarktje. Tot de nacht op dinsdag. Ik word wakker in het zweet en begin raar te dromen. Ik weet hoe laat het is; koorts!
Als ik dinsdag wakker word lijkt het nog te gaan en besluit ik te gaan werken, maar om 1300 sta ik al terug thuis. Ik kruip terug in mijn bed en tegen de avond is de koorts al opgelopen tot 39°C. Ik slaap zoveel ik kan maar de koorts is niet te overwinnen. ’s Morgens speelt dan nog maag en darmen op en ik ben volledig leeg. Jawel, het is dan net Kerstmis. Geen feest voor mij. Vraag is waar is mijn lichaam tegen aan het vechten? Juist, die virale infectie die nooit doorbrak en dus ook niet genas. Die breekt donderdag goed door en ik hoest de longen uit mijn lijf!! Dat duurt toch nog tot 31 december. Sporten zit er voolopig niet in. . T.B.C.!!