Ritverlsag LIerneux: La Rockalienne

Auteur : Rupert
Gepubliceerd: Maandag 15 Mei 2017  20:47h

---

Lierneux - La Rockalienne

Hmm, moeilijke keuze: de (tercht, daar niet van) plat gereden paadjes in Wezemaal nog wat verder platrijden, of in Lierneux 110 kilometer geweldige Ardennentracks gaan verkennen. Moeilijk, moeilijk, twijfel, twijfel... .

Of toch niet natuurlijk ;-) Naar gewoonte de laatste tijd slaap ik slecht, wakker geworden om 03:00, uit arremoei wat op de PC werken en dan om 06:00 terug in slaap vallen. En daarbij de verleiding weerstaan om de wekker af te zetten en dus om 07:00 terug wakker gepiept worden... . Opstaan kost me een vol half uur, de toertocht zelf zal ik zuiver op talent moeten afwerken want alle karakter dat erin zit heb ik nodig gehad om tóch op te staan. Als het me uiteindelijk lukt vertel ik mezelf dat ik daarmee het zwaarste van de dag achter de rug heb. Op automatische piloot tref ik de gewone voorbereidingen: spullen aan, paar bokes mee voor onderweg, drinkbussen vullen, fiets in de auto en wegwezen.

Het duurt een tijdje voor ik echt ter plaatse ben, de link die op mountainbike.be staat leidt naar een veldweg in the middel of nowhere. Een beetje gesakker later sta ik toch waar ik moet zijn, aan de sporthal die ik nog ken van een vorig bezoek hier. De bedoeling is de chrono van de 110 te rijden, behalve dat het voor mij niet echt een officiële chrono moet zijn, dan kan ik op mijn gemak (haha) rijden. Het is intussen half tien, en de officële start is al lang gegeven, die was om 09:00, maar ik kan me toch nog inschrijven voor de 110 km randonneurs, en krijg zelfs nog een nummerbordje.

Ik vertrek langs dezelfde weg als de randonneurs voor de 45, en bij de eerste bevoorrading blijkt dat een vergissing geweest te zijn: ik had eerst de lus van de 45 km chrono moeten doen vanaf de start, en daarna pas de lus moeten volgen waar ik nu op zit. Enfin, een ramp is dat niet, dan doe ik gewoon de grote lus eerst, en daarna die kleine erbij. De bevoorradingen zijn hier overigens uitstekend, en overvloedig aanwezig, zowat elke 15 kilometer eentje. Maar je moet dan wel het parcours in de juiste volgorde afleggen natuurlijk, want zodra ik op de lus zit die voorbehouden is voor de 80 en de 110 zie ik letterlijk geen kat meer, en ook de bevoorradingen die daar zouden moeten liggen zijn in geen velden of wegen te bekennen. Geen wonder natuurlijk, zelf met mijn late vertrek zit ik dik anderhalf uur voor op die mannen, en op 't gemak vertrekken, dat voornemen had ik zelfs niet serieus gemaakt: ik ben hier met de bedoeling de ganse toer af te werken aan 20 km/h gemiddeld, dus binnen na 5:30. Het enige randonneurs tintje dat er aan zit, is dat ik mijn tijd neem aan de bevoorrading, maar voor de rest ... .

Het begin is vooral mentaal wat moeilijk. Het is lang geleden dat ik nog een noemenswaardige marathon gereden heb, en het idee dat ik er vandaag 110 voor de kiezen krijg doet de eerste kilometers extra lang lijken. Evengoed lukt de voorgenomen 20 km per uur vrij aardig in het begin. Niet dat ik me zo geweldig voel, maar, een paar single trackjes door de dennebossen waar het wat minder bolt niet te na gesproken is de ondergrond redelijk vriendelijk. Bovenaan de bergjes loop ik wat achter op schema, en na de afdalingen wat voor. En op het vlakke, enfin, er is nauwelijks vlak in de ganse toer, elke afdaling dient hier gewoon als waarschuwing signaal voor een volgende beklimming. En hoe langer de afdaling duurt, hoe roder het "climb ahead" waarschuwingslampje gaat flikkeren. De bepijling is ook tamelijk uitstekend, al slaag ik er toch in om een paar keer afslag te missen. Na een goed 60 kilometer krijg ik bordjes te zien "nog 3 kilometer". Dat zou de moraal een boost geven, ware het niet dat ik die 45 gespijbelde kilometers nog moet inhalen. Enfin, na 65 mooie en niet al te zware kilometers ben ik terug aan de start. Ik laat me de weg wijzen naar de start van overblijvende 45 kilometer, krijg nog wat bevoorrading mee van de (vriendelijke!) organisatie en vertrek, snel en vóór ik kan beginnen twijfelen of dat wel een goed idee is.

Het is er al snel aan te zien dat dit eigenlijk de eerste 45 kilometer zijn, en dat de organisatie ervan uit gaat dat iedereen nog fris zit. We beginnen met een lange asfalt klim, gelukkig heb ik intussen wat voorsprong opgebouwd op mijn 20 km/h schema, als ik boven kom daar zit ik zelfs daar boven nog iets voor op schema, maar dan wel met een goeie 100 hoogtemeters credit. Daarna blijft het al dan niet gezapig op en af gaan, tot er op kilometer 75 een hele, héle steile klim komt. Ik raak net boven zonder af te stappen, daarna volgt een te korte afdaling en een stukje klote track in een dennebos, vol wortels. Op kilometer 81 stop ik bovenaan helling nummer zoveel bij een bevoorrading die er niet meer is en eet en drink wat ik bij heb. Ik zit ook daar nog net op schema, maar de kilometers beginnen serieus te wegen. Bovendien heb ik enkel sportdrank mee, en geen water, en dat blijkt een vergissing te zijn, want ik sterf van de dorst en die zoete sportdrank (mijnen Born is al lang op) helpt niks daartegen.

Het is dan ook met lange tanden dat ik terug op de fiets klim, ik overweeg zelfs even om gewoon binnen te rijden, maar doe dat toch niet, noblesse oblige. Even goed is de moraal een beetje weg daar, en de kilometers erna verdwijnt mijn voorsprong op de gewenste 20 km/h dan ook als sneeuw voor de zon. De klimmetjes blijven komen, de een al zwaarder en langer dan de ander. Ik blijf rijden, al denkt mijn GPS daar op de steilere klimmetjes dikwijls anders over... . Na een zoveelste lange klim "mag" ik naar beneden via een downhill parcours. Ik laat een echte downhiller (je herkent ze aan het feit dat ze met de skilift naar boven komen) voorgaan, en volg zo'n beetje in het spoor. De eerst 10-tallen meters valt dat best mee, lekkere kombochtjes, maar daarna volgen we een padje aan de rand van het bos dat vol (vól) wortels ligt. Niks zo frustrerend als al die zuur verdiende hoogtemeters (in dit geval: via een vrij modderig wegje aan 7,5%) opnieuw te moeten afgeven aan minder dan 20 km/h met de remmen dicht. Twintig centimeter meer veerweg (en de bijhorende techniek om die te kunnen beheersen) waren hier welkom geweest. Ik vloek me een weg naar beneden maar ben tegelijk ook koppig genoeg om niet gewoon de skipiste te nemen die er vlak naast ligt en die we even verder over steken. Als ik uiteindelijk beneden ben heb ik 5 minuten achterstand op mijn schema, en ik snak naar wat kilometers die gewoon redelijk bollen, het mag zelfs bergop zijn.

En water, water , water! Gelukkig passeer ik kort daarna een dorpje waar iemand buiten aan zijn deur staat, ik vraag en krijg wat water, en daarvan kikker ik geweldig op, niet normaal wat een slokje (nou ja, drie stevige glazen) gewoon water met een mens doet. Ook het parcours wordt weer wat vriendelijker, ik krijg kort daarna een lange snelle afdaling die me in de buurt van de 100 afgelegde kilometers brengt, dat helpt ook voor de moraal. Zelfs de lange klim die daarna volgt doet daar niks van af, want elke klim kan nu de laatste zijn. Twee klimmetjes verder ís het ook effectief de laatste en ik stuif binnen met een tijd van 5:29:28, dus netjes onder de gewenste 5:30. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat de beloofde 110 kilometer er in werkelijkheid "maar" 108 waren, maar dat is iets meer eerlijkheid dan ik op dat moment nodig heb.

Ik krijg nog twee flesjes bier van de lokale brouwer, die zullen voor in het stoofvlees zijn, ik kap in plaats daarvan 2 colaatjes naar binnen die me moeten helpen om wakker te blijven tijdens de rit naar huis. Stipt op het moment dat ik mijn fiets in de koffer leg begint het te regenen, en het zag er niet naar uit dat het daar het eerstvolgende half uur mee ging stoppen. Hoe veel beter kan je timing zijn? Voor de rest heb ik die dag geen druppel gezien, alle voorspellingen ten spijt. Niet in slaap vallen op de terugweg bleek zowat even moeilijk als uit mijn bed geraken zo'n 8 uur eerder, maar het is me toch gelukt. Volgende week donderdag is er de Cimes de Waimes. Maar 80 kilometer is dat, 20 per uur is weer de ambitie. Dat is is me al eerder gelukt, en toen had ik nog niet eens een echte fiets ;-)

Stats: 108 km, 2608 hm en 5:29:28 effectief gereden tijd

Cu,

Rupert